De haven, een zogenaamde insteekhaven, werd gegraven voor de aanvoer van grondstoffen en de afvoer van producten van de zinkfabriek.

De haven staat in verbinding met de Zuid-Willemsvaart tussen de sluizen 16 (Weert) en 17 (Lozen).
In de beginjaren van de zinkfabriek was er nog geen haven. Toen werden de goederen gewoon aan het kanaal gelost.

Het jaagpad (“jaagpoad”) langs het kanaal, de huidig Kempenweg, werd tussen 1930 en 1940 verhard.
De Schippers die vaarden op de Zuid-Willemsvaart noemde het gebied waaraan de haven lag de “Lang Hei”. De haven werd het “Beulse gaat aan de lang Hei” genoemd. Met zijn 30×100 meter was het ook niet veel meer dan een gat voor schepen.

Over de haven, aan het kanaal, lag een brug van ijzeren staven met houten dwarsbalken.

Rond 1900 werd bij de haven een huis gebouwd voor de havenwerkers.

Al na enkele jaren bleek dat de haven te klein was. De directie van de fabriek besloot de haven te laten verbeteren. Hij werd vergroot tot 35 x 110 meter en uitgebaggerd tot 2,5 meter diepte.

Tot 1920 werden de schepen met schoppen en kruiwagens gelost. Rond die tijd werden twee tweedehands stoomkranen aangeschaft. Deze konden een bak laten zakken en hijsen. Deze bakken moesten echter nog steeds met de schop geladen worden. Nog later kwamen er grijpers aan de kranen. Het waren stoomkranen dus deze moesten ’s nachts eerst worden opgestookt voordat er mee gewerkt kon worden. Dit was werk voor de stoker.

Rond 1955 werd een elektrische kraan aangeschaft.

Haven Dorplein ± 1955 (Bron: Lingot)

Op het einde van de Tweede Wereldoorlog is de haven in Dorplein nog een tijdje overslaghaven geweest voor kolen. Op dat moment waren veel sluizen in Nederland onbruikbaar (als gevolg van de oorlog) en kwamen er kolen vanuit België naar Dorplein om daar overgeslagen te worden om vervolgens per trein naar Eindhoven te vervoeren.

Er zijn plannen om de haven opnieuw te gaan exploiteren als overslagstation voor o.a. containers. Als deze plannen doorgaan zal de haven opnieuw vergroot moeten worden en klaargemaakt moeten worden voor te gebruik in de 21ste eeuw.