Het oorlogsmonument bevindt zich net vóór de rooms-katholieke begraafplaats achter de kerk van Budel-Dorplein. Het bestaat uit zes grafkruisen en een beeld van een vrouwenfiguur in een vijver.
De zes grafkruisen markeren de eregraven van zes in de Tweede Wereldoorlog vermoorde burgers. Hier in Dorplein, aan de grens met België waren diverse mensen betrokken bij het verzet tegen de Duitse bezetter.
De vanuit Dorplein werkzame douaneambtenaar Kees Kappers en wachtmeester der marechaussee Jan Zandvliet waren actief bij een Nederlands onderdeel van het Belgische Geheim Leger. Zij kregen hulp van twee jongens uit Dorplein, Antoon van der Putten en Theo Stevens.

Op 5 september 1944, beter bekend als ‘Dolle Dinsdag’, ontspoorde als gevolg van sabotage door de Dorpleinse verzetsgroep een Duitse trein met SS-ers. De verzetsgroep hield ook een aantal collaborateurs (NSB-ers) vast. Zij verstopte zich daarmee in het riet bij het Ringselven (‘De Peel’). Daar werden Kappers (28) , Zandvliet (25), Van de Putten (24) en Stevens (21) op beestachtige wijze vermoord door gewaarschuwde SS-ers. Later die dag werden nog twee ondergedoken Dorpleinse jongens, de broers Leo (19) en Martien Looijmans (25), eveneens op gruwelijke wijze door de Duitsers vermoord en achtergelaten bij de ontspoorde trein.
Op dodenherdenking 4 mei 1949 werd het monument officieel onthuld.
De vijver symboliseert ‘De Peel’, de plaats van de moord op de vier verzetslieden. De vrouwenfiguur met vredesduif en bloem is in keramiek vervaardigd bij St. Joris te Beesel (L.) naar een ontwerp van Cor van Geleuken (1920-1986).

Elk jaar op 4 mei worden de verzetslieden alsmede de Engelse gevallenen herdacht.